آزادی و عدالت اجتماعی

«من طرفدار سوسیال دموکراسی هستم چون در ایران که نارضایی ها از بی عدالتی اجتماعی سرچشمه می گیرد ما نمی توانیم فقط به داشتن یک حکومت میانه رو قناعت کنیم . ما به ضرورت اوضاع و احوال چپگرا خواهیم بود . ولی تکرار میکنم که سوسیال دموکراسی مناسب ما نمی تواند عینا از نوع سوسیال دموکراسی آلمان فدرال یا سوئد باشد. جوهر سوسیال دموکراسی سیستمی پیش روست که در پرتو آن عدالت اجتماعی همراه با پیشرفت های صنعتی بدون انقلاب و و بدون درگیری و خشک اندیشی و متناسب با رسوم و فرهنگ کشوری توسعه یابد که این مشرب در ان ریشه میگیرد باید به ایرانیان سوسیال دموکراسی را آموخت این کار دراز مدتی است».

مردم اگر یک بنیان امن داشته باشند، سطح تحمل بالایی دارند؛ ولی اگر تعلقات مبتنی بر تعهد را از آن‌ها بگیرید، شکننده می‌شوند. فراتر از این، اگر مردم را از تعلقات شایسته‌ی مبتنی بر تعهدات محروم کنید، آن‌ها تعهدات ناشایست را انتخاب می‌کنند. اول از همه، خودشان را بر اساس نژاد تعریف می‌کنند؛ به ماهیت‌باوریِ نژادی روی می‌آورند و به کسانی تبدیل می‌شوند که در هردو جناح چپ و راست می‌بینید: «تنها کسایی که واقعاً می‌توانند مرا بشناسند هم‌نژادهای خودم هستند» – زندگی یک مسابقه‌ی سراسر رقابتی میان نژاد من و نژاد تو است؛ پس تو برو بیرون!