هم میهنان و مردم آزاده و صلح طلب جهان سخن از سرنوشت میلیون ها انسان، زندگی و هستی آن هاست. تبلیغ ها و اقدام های تنش افزا و جنگ افروزانه میان رژیم جمهوری اسلامی و دولت دونالد ترامپ شبح جنگی ویرانگر و خانمانسوز بر فراز میهنمان ایران ومناطق اطراف
تحریم فعال انتخابات، پیام شهروند ایرانی ” انتخابات ” دوره یازدهم مجلس شورای اسلامی دوم اسفنده ماه برگزارخواهد شد. این” انتخابات” مهندسی شده دریکی از بحرانی ترین دوران حیات رژیم نالایق و ناکارآمدِ اسلامی به نمایش گذاشته می شود. بحران های اقتصادی و اجتماعی، بیکاری، تورم، فقر، فحشا، اختلاس، اختناق،
آرنت صرفا نگران ترسیم شرایط توتالیتری نبود که بشریت به آن نزول کرده بود. او همچنین به خوبی متوجه اهمیت افرادی بود که با حفظ تمامیت اخلاقی خود، سوءاستفاده از قدرت در تمامی اشکال سرکوبگر آن را به چالش می‌کشند. مبارزه با خشونت، آن‌گونه که او می‌فهمید، نیازمند اشتغال فکری مداوم است: همه ما دیدبان هستیم، دیدبان‌هایی که با درس‌ها و هشدارهای قرن‌ها تخریب و انهدام بیهوده، هدایت می‌شویم.
آدام اسمیت، اقتصاددان مشهور اسکاتلندی، اغلب به عنوان مدافع «بازار آزاد» و حامی سرمایه‌داریِ بدون قیدوبند معرفی می‌شود. اما او در واقع منتقد شدید سرمایه‌داران و بازرگانان انحصارطلب و سیاستمداران سودجو بود. دیدگاه اسمیت درباره‌ی آزادی اقتصادی و رابطه‌ی آن با نظارت و مدیریت سیاسی چه بود و این دیدگاه در حال حاضر چه اهمیتی دارد؟
دکتر مصدق به دخالت مستقیم دولت در رابطه با منافع مردم تردید نداشت، چرا که وی دموکراسی را زینتی و محدود به امر سیاسی نمی دید، بلکه دموکراسی را فرآیندی وسیع تر و پروژه و امری اجتماعی می دید. برنامه «قانون کار» و بیمه های اجتماعی را اولین بار در دولت وی مطرح و اجرا شد. برنامه سهم زارعین از برداشت مالکان، و شوراهای روستایی برای اجرای دموکراتیک آن اولین بار بوسیله دولت دکتر مصدق مطرح شد. در حقیقت بعضی معتقدند که وی به دموکراسی شورایی اعتقاد داشت.
آیا نیروهای سیاسی چپ ایران از یک قرن تلاش و فداکاری و قربانی دادن و هر بار راه برای دیکتاتوری باز کردن درسی گرفته‌اند یا نه؟ اگر باز اوضاع تکانی بخورد چه خواهند کرد؟ آیا بازهم لیبرالیسم را به لیبرالیسم اقتصادی محدود می‌کنند و از پذیرش آزادی سیاسی دموکراسی لیبرال احتراز می‌کنند و با چسباندن انگ سرمایه‌داری به آن، تمام توانشان را به کار خواهند گرفت تا یک‌وقت چنین وضعیتی در ایران برقرار نشود؟
اوپوزیسیون ایران با چهار گزینه حکومتی متضاد معرفی می شود که عبارتند از حکومت های نوع موروثی، جمهوری غیرمذهبی، کمونیسم و جمهوری نوع مجاهد. در اوپوزیسیون ایران, نمیتوان تصور کرد که یک حکومت منتخب مانند جمهوری با یک حکومت غیرمنتخب از نوع موروثی یا تک حزبی)با یک رهبری تمام عمر( تشابهی تا حد نصاب وحدت داشته باشند. چنین وحدتی بعید است, بویژه که مردم ایران تجربه یک حکومت غیرمنتخب را دارند و قرار نیست جای این دو استبداد پیوسته تعویض شود.
