روز جهانی زن نماد همبستگی و جنبش‌ مبارزاتی زنان برای برخورداری از آزادی، کرامت انسانی و حقوق برابر است. این جنبش‌، در اعتراض به دیدگاه‌ها و نهادهایی شکل گرفته است که با در دست داشتن قدرت سیاسی و مذهبی، نهادهای قانونگذاری و اجرائی، و سرمایه و ابزار تولید به مردان به عنوان جنس فرادست قدرت می دهند وتلاش کرده اند زنان را در فرودستی و وابستگی نگه دارند.

اکنون، جنبش‌ زنان‌، بسیاری ازدولت‌ها را ناگزیر به عقب‌نشینی و قبول خواست‌های خود در عرصه‌های گوناگون فرهنگی، اجتماعی، حقوقی و سیاسی کرده است. نظام حاکم بر ایران با رواداشتنِ و قانونی‌کردن تبعیضِ مضاعف همچنان از پرچم‌داران حذف زنان از نهادهای تصمیم‌گیری، مدیریت و تاثیرگذاری در جامعه است. نظامی که با تصویب قوانین ناعادلانه‌، ضد حقوق بشری و زن‌ستیزی چون قانون حضانت، ارث، شهادت در دادگاه، حجاب اجباری، تفکیک‌های جنسیتی، منع حضور و کنشگری در عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، هنری و ورزشی، هم خانه و هم جامعه را به زندان‌ زنان مبدل ساخته است.

اما علیرغم ستمگری های رژیم جمهوری اسلامی زنان ایران امروز در صف مقدم کسب دانش، ‌آگاهی‌بخشی و مبارزه علیه حکومت دینی می‌رزمند. حق مشارکت زنان در عرصه‌های عمومی با کنترل و سانسور حداکثریِ حاکمیت روبروست. نیروهای قضایی و امنیتی با همه‌ی توان به سرکوب هر فعالیتی که قصد متشکل ساختن زنان را داشته باشد، می‌پردازند. با وجودِ امنیتی کردن هر خواست به حق زنان، زندان، شکنجه، آزار جنسی، اسیدپاشی، تهدید و اشکال‌ گوناگون آشکار و نهان ِ سرکوب، مبارزه زنان ایران که از نخستین روزهای زندگی جمهوری اسلامی در مقابله با فرمان حجاب اجباری خمینی، در اسفند۱۳۵۷ شروع شده است، رو به اعتلاست. این جنبش یک نیروی قوی برای تغییر بنیادین جامعه ماست و بر گفتمان‌ عمومی تاثیر شگرف دارد و در دل حاکمان هراس افکنده است. این هراس نتیجه‌ی مبارزه‌ی زنان نستوه ایران از آن میان، مادران و زنان دادخواه معروف به «مادران و خانواده‌های خاوران»، «مادران پارک لاله ایران»، «دختران خیابان انقلاب»، امضا کنندگان «بیانیه۱۴ کنشگر زن» که خواهان استعفای خامنه‌ای هستند، شرکت وسیع زنان در خیزش‌های اجتماعی «دیماه ۹۶» و «آبان ماه ۹۸»، شرکت وسیع زنان در اعتصاب ها و تظاهرات کارگران و معلمان و دانشجویان و بازنشستگان است.

جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران با گرامیداشت مبارزه‌ی همه‌ی زنان آزادیخواه ایران و جهان، خواستار آزادی همه‌ی مبارزان دربند است، به ویژه زنان کنشگر اجتماعی و سیاسی- عقیدتی همچون آتنا دائمی، آزیتا رفیع زاده، راحله احمدی، رضوانه خان بیگی، رها احمدی، زهرا زهتابچی، زهره سرو، زینب جلالیان، سپیده فرهان، سپیده کاشانی، سمانه نوروز مرادی، سهیلا حجاب، سیما انتصاری، صبا کرد افشاری، فاطمه خویشوند، فریبا عادلخواه، گلرخ ابراهیمی ایرایی، لیلا حسین زاده، لیلا میرغفاری، مرجان داوری، مریم ابراهیم‌وند، مریم اکبری منفرد، مریم حاج حسینی، مژده نگهدار، مژگان کشاورز، منیره عرب شاهی، نازنین زاغری، ندا آشتیانی، نسرین ستوده، نگین قدمیان، نیلوفر بیانی، الهام برمکی، یاسمن آریانی و صدها زنان شجاع دیگر. این شیر زنان در این دوران شیوع ویروس کرونا در محیط های بسته و آلوده به سر می برند و در معرض سرایت این ویروس خطرناک هستند.

جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران خواستار آزادی اندیشه و بیان برای رسیدن به جامعه‌ای برابر و آزاد، حق ایجاد تشکل‌های زنان و پی‌گیری علنیِ و قانونی خواست‌هایشان است. این خواست‌ها پیش‌شرطِ رهاسازی زنان، و یکی از ارکان بنیادین اعتلای جامعه ماست. این آرمان بدون گذار از جمهوری اسلامی دست نایافتنی است و گذار از جمهوری اسلامی همکاری واتحاد عمل همه‌ی نیروهای آزادیخواه  را می‌طلبد.

جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران

اسفند ۱۳۹۹ –  مارس ۲۰۲۱

آزادی و عدالت اجتماعی – آزادی و عدالت اجتماعی (azadivaedalat.com)