صدای آوازِ بی‌مرگی

مسعود نقره کار

1

کابوس واقعی ست حکومت اسلامی:” درخت و سنگ و سار و سنگسار و دار / سایه دستی ست که می پندارد دنیا را باید از چیزهایی  پاک کرد …” (1).

کابوس واقعی ست حکومت اسلامی که 43 سال تلاش کرده است تا با زندان و شکنجه و ترور و قتل، میهنمان را از اهل قلم آزاده و آزادیخواه ” پاک” کند. وادادگان و واماندگان از کرامت و وجدان انسانی تاریخ را با رنج و خون اهل قلم ننگین و رنگین کرده اند.  حکومت اسلامی شرم آورترین و ننگین ترین دودمان و نماد این دشمنی و بی وجدانی ست. خط  جهالت و خون را در تاریخ از قتل عصما بنتِ مروان تا ستار بهشتیِ وبلاگ نویس می توان دید(2)

2

راه و روش خمینی، بانی کابوس واقعی را رهبران حکومت اسلامی ادامه داده اند. خباثت ها وجنایت هائی که آخوندیسم و خمینیسم در قبال اهل قلم آزاداندیش و آزادیخواه روا داشته اند اسناد، مدارک و شواهدی برای تکمیل تر کردن پرونده جنایت علیه بشریت هستند، که حکومت اسلامی مرتکب شده است.

تعفن متصاعد از دهانی که توبه کرد از اینکه چرا زودتر برای اعدام اهل قلم دارها برپا نکرد، و” بشکنید این قلم ها ” را نعره زد، نه فقط فضای میهنمان که جهانی را آلوده و عفونی کرده است.

“اخلاق، مقدسات و ارزش ها، وامنیت ملی” سه اصلی هستند که حکومت اسلامی برای اهل قلم خط قرمز اعلام کرده است، سه اصلی که  برای ذبح شرعی و مثله کردن ” آزادی اندیشه و بیان، و لغو هرگونه سانسور” بهانه و مستمسک شده اند. لیست  نویسندگان و شاعرانی که به اتهام رعایت نکردن خط قرمز حکومت اسلامی  زندانی، شکنجه، ترور و اعدام شده اند، پُرشمارند، که از این میان نام ده ها تن از قربانیان اهل قلم بر طوماری از نام و نشانِ ده ها هزار قربانی آزادیخواهی و عدالت جویی در حکومت اسلامی ثبت اند.(3)

3

حکومت اسلامی به روش های گوناگون جان ده ها نویسنده، شاعر و روزنامه نگار آزادیخواه را گرفته است. قتل خاموش و کشاندن قربانی به  قتلگاه یکی از شیوه هاست. بکتاش آبتین، آزاده ای که آزادی همگان باور و آرزوی اوست  یکی از این دست  قربانیان خواهد بود اگر به حکومت اسلامی فرصت و مجال داده شود. نویسنده ای که برای خود هیچ و برای همگان همه چیز می خواهد. قاتلان قلم و اهل قلم او و اعضای کانون نویسندگان، رضا خندان مهابادی، کیوان باژن و آرش گنجی را زندانی کرده اند، تا شاید بنوبت حتی بر تخت بیماری جان شان را بگیرند. پاسداران اسلام حتی تن بیمار بکتاش آبتین  را برتخت بیمارستان به زنجیر کشیدند تا تحقیرش کنند اما شاعر از آن زنجیر نشانی دیگر از شعر و شجاعت و دلیری بر سینه خود و کانون نویسندگان ایران نشاند.

”

جهنم است بی تو زندگی

ای شعر! رویای مرمت انسان

تو را می‌نویسم و

در آستین تمام دنیا

دنبال دستی می‌گردم

که گلوله را

به پرچمی سفید تبدیل کند

شعبده‌ای چنین را دوست دارم”

(4)

****

*صدای آواز، یادنامه محمد مختاری و محمد جعفر پوینده، کانون نویسندگان ایران، گردآورنده عباس قزوانچاهی، انتشارات فصل سبز، پائیز1378

1- محمد مختاری

2- هشت زن، مسعود نقره کار

https://news.gooya.com/2018/03/post-13360.php

3- مسعود نقره کار: نام نویسندگان و شاعران اعدام شده در حکومت اسلامی

http://isdmovement.com/2016/0516/052316/052316.Massoud-Noghrekar-A-list-of-writers-killed-by-IRI.htm

4- مرمت انسان، شعری از بکتاش آبتی