آرزوها و پیمانهای سالِ نو خورشیدی
به جمشید بر گوهر افشاندند مر آن روز را روزِ نو خواندند
سرِ سال نو هرمز فرودین بر آسوده از رنج روی زمین
بزرگان به شادی بیاراستند می و جام و رامشگران خواستند
چنین جشن فرخ از آن روزگار به ما ماند از آن خسروان یادگار
فردوسی
بیائید در آغاز سال نو خورشیدی، همنوا با دگرگونی و رستاخیز طبیعت، همگی، همراه و همگام آرزو کنیم و پیمان ببندیم.
سال نو سال پایانِ جنگ، ویرانسازی، کینهورزی و ترور باشد و سال زایش آشتی، رواداری، دوستی، صلح و سازندگی برای تمامی ساکنان جهان.
سال نو سال آزادی زندانیان سیاسی، صنفی، مدنی و محیط زیست در ایران باشد که جای این فداکاران در کانون گرم خانواده و جامعه است نه زندانها.
سال نو سال پایان دادن به مجازات اعدام در ایران باشد که شوربختانه میهن ما در صدر فهرست کشورهایی است که این حکم را صادر و اجرا میکنند.
سال نو سال نابودی کرونا در ایران و جهان و سال تندرستی، شادی، آزادی، دید و بازدید و سفرهای گسترده باشد.
سال نو سال نه به دروغ، ریا و سیاهی در ایران و جهان و سال آری به راستی، شفافیت و راستگوئی و سپیدی باشد.
سال نو سال رهائی ما از زندان غم و اندوه و ترس و واهمه باشد و سال شادی، دلجوئی، امنیت، آرامش و آسایش باشد.
سال نو سال پایان نفرت، خشونت تفرقه باشد و سال بالندگی عشق و دوستی، رواداری و سازگاری.
سال نو سال پایان رشک، حسادت، تنگنظری، کوتهفکری، تهمت و افترا باشد و سال شور زندگی، همدوشی، همگامی، همراهی، سازش، ملایمت و دوستی.
سال نو سال پایان غرور و خودستائی و تکروی باشد و سال پذیرش، چشمپوشی و آسانگیری و همراهی و همکاری.
سال نو سال پایان دلمردگی، نامرادی، نومیدی، دلسردی، افسردگی و یاس باشد و سال شور زندگی، امیدواری، بهرهوری و کامیابی.
سال نو سال پایان حلِ اختلاف با زور و اسلحه باشد و سال گفتگو، یکدلی و چشمپوشی.
سال نو سال پایان ساختن تفنگ و بمب و تانک باشد و سال ساختن مداد و دفترو کامپیوتر و دوچرخه و تراکتور باشد.
سال نو سال پایان ضجهها و گریهها و غرق شدن کودکان در راه مهاجرت و فرار از جنگ، پایان مرگ کولبران و سوختبران باشد و سال آواز، رقص، شادی و آموختن کودکان باشد.
سال نو سال پایان گرسنگی، فقر و بیماری باشد و سال وفور و سلامتی، که مادر زمین اگر مهربان باشیم برای همهی ما غذا و جا و آرامش دارد.
جنگستیز و صلح طلب باشیم و با تمام توان برای صلح مبارزه کنیم که که هیچ جنگی مشروعیت ندارد و مقدس نیست و همهی مناقشات راه حلی سیاسی دارد.
برای نجات مادر زمین و برای پاک و پاکیزه نگهداشتن هوا و آب و خاک با تمام توان بکوشیم. زمین فقط برای ما نیست و ذخائر آن هم نامحدود نیست، با اسراف و زیادروی و آلودن آنرا نابود نکنیم و سهم فرزندانمان را با امانتداری نگهداریم. هوا سرچشمه زندگی ماست، آن را نآلائیم، اگر میشود پیاده و اگر نه با دوچرخه یا اتوبوس نقل مکان کنیم.
روادار و چشمپوش باشیم و با بلندهمتی، گشاده دستی و سعهصدر برخورد کنیم.
بی تفاوت نباشیم و بر هر نقض کرامت انسانی عکس العمل نشان دهیم.
تن خویش و عزیزانمان را با ورزش و کار، نیرومند کنیم و جان خویش و عزیزانمان را با دانشپژوهی و دادگرانه و عشق به دیگران ببالانیم.
جانمان از دروغ و ریا و تنمان را از بیماری حافظت کنیم، راستگو و بیریا باشیم.
دودِ پاشیدنِ بذرِ خشونت، کینه، تنفر و دشمنی بیش از هرکس، به چشم خودمان و عزیزانمان می رود، بیائید مهربان، دلسوز، نوازشگر، خشونتپرهیز، دلجو، بردبار، سازگار، شکیبا، آزرمجو، خوشخو، دوست و روادار باشیم که غم و رنج با اشتراکگذاشتن کمتر و شادی و نشاط با اشتراکگذاشتن افزونتر میشود.
۲۹ اسفند ۱۴۰۰
احد قربانی دهناری