از”پیمان همکاری” سه جریان سیاسی حمایت کنید:

ائتلاف و اتحاد پادزهرِ حکومت اسلامی

مسعود نقره کار

1

شورای مدیریت گذار، حزب مشروطه ایران ( لیبرال دموکرات) و شورای ملی تصمیم سه جریان سیاسی دموکراسی خواه و مطرح در سپهر سیاسی میهنمان با پشتوانۀ  تجربه  و درس گیری از مبارزه ای طولانی و با اتکا به  نقاط اشتراک  برنامه ای و عمل سازمانی،  پیمان بسته اند  تا هنگامۀ سرنگونی حکومت اسلامی و بنای ایرانی آزاد، آباد و مرفه همراه و همگام به تلاش و مبارزه ادامه دهند.” پیمان همکاری” رخدادی پراهمیت و امید ساز در شرایط حساس و سختی ست که میهن ما در آن قرار دارد. این سه جریان سیاسی دست یاری و همراهی تمامی نیروها و شخصیت های دموکراسی خواه را می فشارند و از آنان درخواست و دعوت به همکاری و همراهی می کنند. (1)

2

چندین حزب، سازمان، جمعیت، گروه و محفل سیاسی، شخصیت ها ی سیاسی و فرهنگی مستقل و منفرد، رسانه‌ها و تشکل های گونه گون، اپوزیسیون حکومت اسلامی درخارج از کشور را شکل داده اند. علی رغم زندگی طولانی درفضائی آزاد و دموکراتیک و کسب تجربه‌ها و دانسته‌های جدید، اپوزیسیون متاسفانه از پراکندگی و تفرقه  آسیب های بسیار دیده و حتی قادر به برپائی و سازمان دادنِ یک ائتلاف گسترده و پایدار حول خواست های مشترک نشده است. نزدیکی ها و ائتلاف های سیاسی بر پا شده بسیار شکننده  بوده اند و به  هدف های خود دست نیافته اند. از دلایل این ناکامی غلبه  ضعف فرهنگ همکاری و همگرائی، خودمحوری و خودخواهی بیمارگونه، خود حق پنداری ِمطلق گرایانه درمیان مدعیان هدایت و سازمانگری سیاسی بوده است.

پوشیده نمانده است که اپوزیسیون حکومت اسلامی  در این 44 سال از اختلال های متعدد از جمله فرقه گرایی – سکتاریسم بازیگران سیاسی و فرهنگی  آسیب دیده است، اما نمی توان نادیده گرفت که  پس از جنبش آبانماه سال 98 به ویژه در روند جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی شاهد کاهش لغزش ها واختلال ها بوده ایم.

3

اپوزیسیون حکومت اسلامی طی 44 سال گذشته  فعالیت های ارزشمند و تاثیر گذاری در مبارزه با مانع اصلیِ دستیابی به آزادی، دموکراسی و حقوق بشردرایران، یعنی حکومت اسلامی، داشته است.

الف – روشنگری درباره افکار، عقاید وکردار ارتجاعی و ضد انسانیِ رهبران حکومت اسلامی درایران و جهان، و در محافل مختلف بین المللی. نشان دادنِ خصلت فاشیستی، تروریستی وتروریست پروراین حکومت، وافشای تلاش‌های جنگ افروزانه و صدور تروریسم اسلامی درسطح  منطقه و جهان.

ب – جلب حمایت محافل و تشکل های دموکراتیک حقوقی و حقوق بشری، شخصیت های سیاسی، فرهنگی و علمی، برخی دولت ها و مجلس ها در سطح جهان از حرکت های دموکراسی خواهانه در ایران و خارج از کشور، و نیز از مردم ایران.

ج – حمایت وتقویت فرایندهای مدنی و جنبش‌های آزادیخواهانه، دموکراتیک و حقوق بشری درایران ازراه‌های گوناگون، ازتماس وارتباط مستقیم با این فرایندها و جنبش‌ها تا بهره گیری ازطریق رسانه‌ها و دیگرابزارهای ارتباطی. اپوزیسیون درخارج ازکشورصدای بی صدایان وبازتابندۀ خواست‌های هردَم سرکوب شوندۀ جنبش مدنی، وحق طلبی قربانیان ستمگری‌های حکومت اسلامی درسطح جهان بوده است.

د: تبلیغ و ترویج، وسازمان یابی حولِ مفاهیمی همچون سکولاریسم، دموکراسی، حقوق بشر، محیط زیست و…

شناخت ارزشی وپذیرش پدیده هائی همچون تحمل دیگری و دگراندیشی، پیشبرد دیالوگ دموکراتیک و گفتمان‌های سیاسی و نظری، باعمق و دامنه‌ای امیدوارکننده، شناخت و پذیرشی که سبب کاهش و زدایشِ کینه ورزی نسبت به دگراندیشی و مخالفت نظری و سیاسی، و جریان‌های سیاسی ناهمسو و مخالف دراپوزیسیون شده است.

4

تلاش هائی برای تشکیل ائتلاف و اتحاد ازسوی نیروها و افراد مختلف حول یک برنامه (پلاتفورم) طی این 44 سال صورت گرفته است اما بی نتیجه مانده‌اند. سخن از تلاش برای شکل گیری و تقویت ” اردوها یا بُلوک ” هائی از جریان‌های یک طیف خاص سیاسی مطرح شده است، به ویژه بلوک های مشروطه خواهی  و جمهوری خواهی و…، تا درنهایت پس از توافق ها و همگرائی ها در بلوک سیاسی و فکری شان،  با اتکا به نقاط  توافق و اشتراک با بلوک ها و طیف های سیاسی دیگر بتوانند در کنارهم ائتلافی فراگیرشکل دهند، اما این ایده و فکر نیز” ایده” باقی مانده است. وجود اشتراک نظرو چشم اندازها در حوزه سیاست، اقتصاد، فرهنگ و عرصه‌های مختلف اجتماعی، برای پیشبرد کارجمعی و اجتماعی مطرح شد اما کارپیش نرفت. در عمل در ساختارائتلافی  و” اتحاد”‌ی، شیوه سازماندهی احزاب سنتی، یعنی ساختار متمرکز و هرمی به جای ساختارهای دموکراتیک ومدرن نشستند، و کار را خراب کردند. اگردر ظاهر حجابی رنگین و “مدرن” براین ساختارها کشیده شد درخفا اما ” باند”‌های کهنه کار برآن شدند تا سیاست‌ها و خواست‌های خویش را پیش ببرند. تجربه تبدیل همایش به نمایش، و تقلیل و دفورمه کردنِ جمهوری خواهی تا حد حمایت و تقویت “جمهوریت”حکومتِ ارتجاعی “جمهوری اسلامی”، از تجربه‌های تلخ بخشی از”اپوزیسیون” است.

5

جنبش زن، زندگی، آزادی خونی تازه در رگ های  پیکرِ کم خون و نیازمند اپوزیسیون حکومت اسلامی در خارج از کشور به جریان انداخته است. پشتوانه‌ای عظیم  و تاثیر گذار همچون نیروی جوانِ سنی، ذهنی و عملی  گام به میدان گذاشته است، نیرویی که بارقه های خرد و کاردانی را می توان در آن دید. تمایل نسل جوان به همکاری و پیوستن به اپوزیسیون خارج ازکشور در روند  جنبش زن، زندگی، آزادی یکی ازبزرگترین موفقیت های اپوزیسیون خارج از کشور است. نسل جوان و آگاهی که موتور اصلی جنبش زن، زندگی، آزادی ست توانسته روانشناسی شکست و ارعاب، بی اعتمادی نسبت به عملکرد سیاسی نسل‌های گذشته را پشت سر بگذارد، این نسل  عزم جزم کرده است  تا بساط حکومت اسلامی را برچیند و ایرانی آباد، آزاد و مرفه بر پا کند. این نسل، و همه مبارزان دموکراسی خواه در میهنمان  نیاز به حمایت های فکری، سیاسی، تبلیغی، سازمان گرانه، مالی و تدارکاتی  از سوی اپوزیسیون دموکراسی خواه در خارج از کشور، به عنوان پاره ای از پیکره این جنبش، دارند.

میهن ما، و عزیزان ما در داخل کشور در شرایط حساس و سختی قرار دارند. اپوزیسیون خارج از کشور اگر امروز نتواند متحدانه پاسخگوی نیازها و خواست های مبارزان داخل کشور باشد، اگر نتواند متحدانه و قدرتمند در کنار مبارزان و مردم آگاه میهنمان قرار بگیرد، در پیشگاه مردم و تاریخ، بخاطر کم توجهی و تعلل مجبور به پاسخگوئی خواهد شد. بیش ازاین تعلل قابل پذیرش و توجیه نیست.

اگر اشک ها و اندوه هایمان  برای عزیزان از دست رفته، برای جگر گوشه های جنبش، برای تحقق خواست ها و آرزوهای ژیناها و محسن ها لحظه ای و گذرا نبوده و نیستند، اگربه رهایی میهن از از سیطره و چنگالِ بختک و کابوس حکومت جهل و جنون و جنایت فکر می کنیم، اگر به دنبال تحققِ آزادی و آبادی و رفاه  در میهنمان هستیم،  راهی جز این نداریم که ” به هم بپیوندیم” .

*****

پیمان همکاری شورای مدیریت گذار، حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) و شورای ملی تصمیم – Gooya News