آزادی و عدالت اجتماعی

مانند بسیاری از بازماندگان اردوگاه‌های مرگ، سیمون وی هم هرگز پنهان نکرد که آن ماه‌های طولانی اسارت در آشویتس-برکناو بیشترین تأثیر را بر تمام عمر او گذاشته‌اند. او در زندگی‌نامه‌اش، که در سال ۲۰۰۹ منتشر شد، نوشته بود: «فکر می‌کنم وقتی زمان مرگم برسد، تنها چیزی که در ذهنم نقش ببندد خاطرات هولوکاست است.» برخلاف بعضی از بازماندگان، سیمون وی ترجیح داده بود که خال‌کوبیِ یادگارِ آشویتس بر روی بازوی چپش (شماره‌ی ۷۸۶۵۱) را نگه دارد. پیر فرانسوآ، پسر سیمون وی، می‌گوید: «بعضی از بازماندگان ترجیح می‌دهند خال‌کوبی‌ای را که نازی‌ها روی بازوی آن‌ها زده بودند پاک کنند، تا بتوانند زندگی جدیدی را از سر بگیرند. بعضی‌ها اما تصمیم می‌گیرند تا هر روز با خاطرات‌شان مواجه شوند و از یاد نبردند. مادر من از گروه دوم بود. تابستان‌ها که بازوهایش زیر آستین لباسش پنهان نبود، شماره‌‌ی خال‌کوبی‌اش را واضح‌تر از همیشه می‌توانستیم ببینیم.»